PARA GERÇEKTEN PUŞTA MI YAKIŞIR?
Cengiz Gülaç
Bizim gibi şirin bir taşra şehrinde yaşayan meteliksiz ahalinin akçenin konu edildiği sohbetlerde sarf ettiği klasik bir artistik söz vardır:
“Para puşta yakışır!”
Bernard Shaw’un “Tanrının paraya verdiği değeri anlamak istiyorsan, parayı verdiği insanlara bak.” sözü gibi havalı olmasa da bizim parayla puştluk arasında kurduğumuz kaburgası kalın ilişki nedense bana daha sıcak geliyor.
Hayatım boyunca servet düşmanı olmadım. Mesleği tacirlik olan bir peygamberin getirdiği dinin de serveti ayıplamadığını biliyorum.
Dolayısıyla para puşta mı yakışır, bilmiyorum.
Ha, para sahibi birçok puştun olduğunun biliyorum ama sadece böylesi bir genelleme yapmayı doğru bulmuyorum.
Gelelim bildiğim konuya. Daha doğrusu puştluğun kralına!
“İstihdam Sağli!” başlıklı yazımda şöyle bir tespitte bulunmuştum:
“Herhangi bir akçeli meselede soru sorduğunuzda, sorguladığınızda, hukuka aykırılıklar gözünüze çarptığında muhatabınız sıradan birisiyse anında hepimiz birer hakkaniyet fedaisine dönüyoruz ama eğer muhatap zenginse vatandaşın ilk tepkisi bu oluyor…
İstihdam sağli!”
Bu istihdam meselesi artık trajikomik bir hal almaya aşladı ya, neyse…
Biz ruhumuzdaki puştluğa dönelim!..
Kriminal iddiaların olduğu bir serveti sorgulayan yok ya, hadi bazı soru işaretleri olduğunda, Allah aşkına, kraldan çok kralcı olmanın ne anlamı var?
Bana ne?
Sana ne?
Bize ne?
Biz zenginleri ne diye bu kadar çok seviyoruz?
Hani para puşta yakışıyordu? Ki, bu genellemeyi reddettiğimi söylemiştim.
Her gün birileri cebindeki parayı çalarken bunu dert etmek yerine göğsünü her riskte zengine niye siper ediyorsun, a benim baldırı çıplak saf fedaim!
Para puşta mı yakışıyor bilmiyorum ama galiba ruhumuzu zenginlerin puştu ettik!
*****
-Bu dünyaya gariban geldik, gariban gideceğiz. Parayla işim olmaz çok şükür. Para puşta yakışır.
-Sen yine de öyle deme. Zengin olup da düzgün olan insanlar da var. Genelleme yapmak doğru değil.
-Ben onu bunu bilmem kardeşim. Ne dediysem o. Para puşta yakışır.
-Madem öyle düşünüyorsun Bernard Shaw’un “Tanrının paraya verdiği değeri anlamak istiyorsan, parayı verdiği insanlara bak.” sözü daha havalı, bari böyle söyle.
-Bernard? Hangi köylü!
-Şeyyy! Neyse. Duydun mu, hani şu meşhur fabrika var ya, bir dünya iddia ortaya atıldı…
-İftira atıyorlar. Memlekete istihdam sağlayandan Allah razı olsun.
-İstihdamdan Allah razı olsun da, ya ortada bir hukuksuzluk varsa?
-Yaw geç onu!
-Hukuksuzluk umurunda değil mi?
-Yaw ne hukuku mukuku! Kaç bin insan ekmek yiyor…
-Kaç bin?
-Ne bileyim, binlerce insan ekmek yiyor işte.
-Hukuksuzluk yapıp, kamu malını talan edip istihdam sağlamak haramı helal eder diyorsun yani!
-Memleketin bir değeri, haram maram bilmem ben arkadaş! Hepimizin ablası!
-Cengiz Gülaç’ı tanıyor musun?
-He.
-“Para puşta mı yakışıyor bilmiyorum ama galiba ruhumuzu zenginlerin puştu ettik!” diyor.
-Nassı yani!
-Neyse, sen bunu boş ver. Senin oğlan ne yapıyor?
-KPSS sınavına girdi. Kazansa bile torpil lazım. Torpilim de yok. Kimin kapısını çalacağımı da bilmiyorum…
-İcraları ne yaptın?
-Biliyorsun…
-Peki ne yapmayı düşünüyorsun?
-Bilmiyorum.
-Ablana gitsene!
-Kime?
-Sana bir şey diyeyim mi?
-Buyur abi.
-Keşke sadece fakir olsaydın!
-Nasıl yani?
-Ruhun, seni fakir edenlerin ve bu düzenin puştu olmuş! Fakirliğini değil, asıl sen puştluğunu dert et!
