ORTADOĞU DA UFAK BİR ŞEHİR GİBİYİZ

Şehirde hummalı bir çalışma var.

Ekskavatörler, kamyonlar, kepçeler, işçiler harıl harıl çalışıyor.

Alt yapıdaki eksikliklerin giderilmeye çalışıldığı, daha sağlıklı su içmemiz istendiğinden bahsediliyor.

Yağmur sularının oluşturduğu göllenmelerin bu şekilde giderileceği dile getiriliyor.

Umarım!

Denilen olur da biz de artık rahat bir nefes alırız.

Belediyeye göre yapılan çalışmalar rutin bir şekilde devam ediyor.

Ama hayatlarımız o rutinin dışına çoktan çıkmış durumda.

Araçarının alt takımından ses gelmeyen kalmadı galiba. 

Evinde öbek öbek biriken tozdan topraktan illallah etmeyenimiz yoktur zannederim.

İyi çalışıyorlar da!

Hep aynı teraneden bahsediyorlar; zahmetsiz rahmet olmaz diye.

Olsun artık ya!

Zahmet çekmeden de rahmet olacağını gösterin bize.

Sosyal belediyecilik gelecek denildi de memleket survivor parkına döndü.

Yürüyemiyor, nefes alamıyor, gezip tozamıyoruz.

Suların kesik olduğu mahallelere her gün bir yenisi ekleniyor.

İnsanların ciddi manada sabrı tükenmiş durumda.

Aylar öncesinde çalışmaların bittiği mahalleler hendeklerle çevrili.

Asfaltlama olayı akabinde yapılsa daha iyi olmaz mıydı?

Kazdınız, kapattınız da niye öyle bırakıyorsunuz?

Avrupa’da olsa diye başlamak istemiyorum ama bu tablo değil Avrupa’yı Ortadoğu aratır oldu.

Ben bunları yazarken iş makinaları bulunduğum yerin karşısını kazıyor.

Zihnimi toparlayamıyorum!

Yazamıyorum!

Ben gidiyorum!