TOPRAK!

Canlılara yaşama imkânı veren yüzey yapısı.

Âşık Veysel’in dizelerine ilham olan yaşam unsurumuz.

Soğukluğu anlatırken ki duygumuz

Ölümü anlatırken kullandığımız betimleme…

Mutluluk da onunla anlatılır, bezen hüzün de…

Berekettir o!

Kiminin alın çizgilerine benzer.

Kiminin yaşam hikâyesine…

Kiminin avuç içi gibidir, kaderini yansıtır.

Kimisi için kavuşmaktır.

Varırsın doğduğun topraklara, öpersin o hissiz sıcaklığı.

Çok sevdiğini de bir gün bırakırsın koynuna, gözyaşları içinde.

Sahip çıkar, kanını verirsin onun için.

O da sana bağışlar mertebelerin en güzelini.

Yani verir hep bir karşılık. 

Bazen bire on, bazen bire bin…

Hep fazlasıyla mukabelede bulunur.

Yaşamın ta kendisidir o!

Öyle değil mi?

Miras kavgasına da neden olduğu da olur, düğün evine sofra da.

Her şey vardır muhtevasında.

Türkülere konu olan yanıdır dokunaklı.

Taşa verdim yanımı, toprak emdi kanımı.

Azrail’e can vermezdim canan aldı canımı dizelerinin muhteşem uyumudur o!

Dost dost diye diye nicesine sarıldım

Benim sadık yârim kara topraktır mısraları anlatır dostluğu.

Toprakla doyan insanoğlunun doymayan gözü için de bir seslenişi vardır;

Gözünü toprak doyursun…

Öyle değil mi ya?

Güzeldir toprak!

Ve hep kazanacak olan…

Not: Amacım toprak mahsulleri ofisinin fiyat politikasını eleştirmekti.  Sonra vaz geçtim. Biraz onlar da sevseydi, zaten bu halde olmazdık değil mi?